Wedstrijdverslag Sterrenwijk 5 - Odin 11

Eindelijk was het zover, volgens velen de belangrijkste wedstrijd van het seizoen: de derby tegen Sterrenwijk. Extra reden om de nederlaag van de week ervoor goed te maken. Joey Limoncello was zowaar als eerste aanwezig, én niet brak. Dit kon niet meer misgaan.
Wij waren de uitspelende club, dus mochten wij onze vertrouwde rode shirts dragen. Sterrenwijk daarentegen kwam gehuld in een bijzonder uitshirt met opvallende kleurstelling. Deze was duidelijk geïnspireerd door het goudbruine uitshirt van Juventus van 2008, waar nog sterren als Del Piero, Nedvěd en Trezeguet in hebben geschitterd. Gelukkig bleek het niveau van Sterrenwijk hier niet aan te kunnen tippen. We mochten op het hoofdveld spelen, wat er keurig bij lag. Dit gecombineerd met toeschouwers en goed voetbalweer vormde de basis voor een topwedstrijd.
We begonnen goed aan de wedstrijd met veel duelkracht, en er leek weinig aan de hand. Tot het moment dat een speler van Sterrenwijk zich behendig langs een paar van onze verdedigers manoeuvreerde, en vanuit rand strafschopgebied de bal zo in het hoekje krulde: 1-0. Uit het niets stonden we achter. Kreten als: “Veerkracht tonen!” en “Nu wij weer!” vlogen over het veld. Gelukkig was er nog genoeg tijd om deze achterstand recht te trekken.
Kort na de 1-0 waren we het even kwijt, er vielen meerdere kansen voor de 2-0, maar mede dankzij het ijzersterke keeperswerk van Erik bleef het gelukkig 1-0. Gelukkig pakten we de draad weer op en waren wij aan de beurt met kansen. Joppie kwam 1 op 1 tegen de keeper te staan, maar wist de bal er niet in te leggen. Kort daarna ontstond er een vergelijkbaar moment met Mr. Veerkracht, De buffel van het middenveld: Hekkens! Je hoorde de spelers van Odin spelers denken: ‘’Gaat hij nu écht z’n eerste maken?’’ Hij liet zich niet gek maken en schoof de bal als een echte spits rustig over de grond de goal in: 1-1! Al die jaren van inzet werden eindelijk beloond, op zo’n belangrijk moment. Genoeg stof voor een jongensboek dus.
Het was tijd om de wedstrijd naar ons toe te trekken en we bleven aanvallen. Bij een corner kwam Mischa naar de eerste paal gerend en kopte de bal fraai in het netje. 1-2 vlak voor rust, Het ideale moment om op voorsprong te komen.
Aan het einde van de rust trokken de wolken weg, en met de zon in ons hart moesten wij de wedstrijd wel naar ons toe trekken. Kort na rust kwam een afvallende bal rond de middencirkel terecht bij Chris, die na wat blessureleed weer heerlijk in vorm was. Met zijn fluwelen rechterbeen legde hij de bal via de lucht klaar voor Joppie, die gelijk richting de goal van de tegenstander kon demarreren. Hij voelde de 'Jo-Jo'-connectie goed aan en gaf een balletje breed op Joey, die mee was opgestormd. Zonder na te denken ramde hij de 1-3 in de touwen, een heerlijk begin van de tweede helft. Niet veel later kregen we weer een corner. Eerste paal was het devies, en weer wist Mischa de bal in de goal te krijgen. Weliswaar niet zo mooi als de vorige keer, maar hij telt er niet minder op.
De wedstrijd leek nu wel gespeeld en er veranderde lange tijd niets aan de stand. Dit veranderde tot weer een corner viel. Deze keer geen eerste paal, maar de bal kwam bij Sunnyboy terecht. Na een schijnschot (lees: mispeer) rolde de bal via zijn standbeen de verre hoek in, net buiten bereik van de keeper. Onze inzet wierp vandaag zijn vruchten af, en als beloning kregen we van de scheidsrechter nog een extra doelpunt op het scoreformulier: 1-6, welke snel werd opgeëist door Joppie. Met dit resultaat kon de rest van het weekend niet meer stuk.