Wedstrijdverslag Odin 11 – Odijk

Zaterdag 9 oktober stond al tijden met rood omcirkeld in de agenda van iedere Odin 11-speler. Niet alleen omdat na twee weken zonder wedstrijd een wedstrijd tegen het altijd stugge Odijk op het programma stond, het was ook ‘Breng je vriendin dag’. Of zoals dat tegenwoordig na inmenging van de Woke-commissie onder leiding van HJ heet: ‘Breng je partner dag’ zodat iedereen zich veilig voelt de partner mee te nemen die hij wenst. Overigens heeft dit niet tot een andere seksesamenstelling in onze supportersschare geleid, want alle aanwezige partners bleken vrouw. Als de aanwezigheid van onze wederhelften nog niet genoeg motivatie was dan zijn daar altijd nog de woorden van captain Roel die je op scherp zetten: de tweede wedstrijd was meteen ‘do or die’ tegen een team dat alles (2 wedstrijden) tot nu toe had gewonnen, aanhaken of afhaken, je kent het wel. Genoeg urgentie dus om Odijk met een nederlaag terug de provincie in te sturen.

Nog vóór de eerste WAGs waren gearriveerd lag de eerste goal al in het netje. En ook de rest van de eerste helft werd voetbal op de mat gelegd volgens de principes van Roel: hoge druk, rust aan de bal, diep als het kan, gewonnen duels en een 0-3 ruststand. Je leest het goed, het was Odijk dat speelde volgens onze eigen spelprincipes en Odin 11 daarmee van het veld blies. Bij Odin 11 lukte weinig. Ook de scheidsrechter deelde in de malaise door Ruben zonder gele kaart toch 10 minuten van het veld te sturen na een ongelukkige uitglijder. De tweede helft was het spelbeeld vergelijkbaar, al kreeg Odin 11 goede kansen. Zoals dat gaat in slechte wedstrijden werden die tegen paal en lat geschoten. Slechts Joey Limoncello, die ook de eerste helft voor het meeste gevaar zorgde, wist een (geldige) eretreffer te maken. Ook Mischa leek na goed druk zetten via een rare carambole te scoren, maar de keeper vertelde de scheidsrechter dat hij de bal voor de lijn wegtikte en de keeper is natuurlijk de meest betrouwbare bron om dat aan te vragen, dus werd geen doelpunt toegekend. Uiteindelijk gingen we met een beschamende 1-5 van het veld, alwaar wij ondanks de geleverde wanprestatie door de WAGs in de armen werden gesloten.

Gelukkig was de derde helft van meer dan acceptabel niveau. Op de waarschijnlijk laatste echt zonnige zaterdag van het jaar vloeiden de kannen pils, weizen en blond rijkelijk en lieten we de zon in ons hart. Om het feest compleet te maken gingen ook de schalen bittergarnituur rond. Voor de meerderheid bleek dit ook de bodem voor de rest van de avond, die werd voortgezet in de Vingerhoed en de Nieuwe Dikke Dries. Zo kreeg de dag die zo slecht begon toch nog een goed einde.