Zaterdag 4 september, bijna een jaar na de laatste officiële wedstrijd, mochten de adonissen van het 11e eindelijk weer eens aantreden. In dat jaar is een hoop veranderd, want dankzij een superhelden injectie kan het gros van het team nu 5G ontvangen én zijn ze magnetisch.

Toch was gelukkig niet alles anders, zoals de vele afmeldingen die de technische staf in de week voor de wedstrijd moest incasseren. Zij probeerde het maar positief te benaderen, want met 12 spelers (11 basis + 1 grens) heb je immers ook geen ontevreden bankzitters.

Laten we het er maar op houden dat het 11e weer moet wennen aan het feit dat de zaterdag gereserveerd is voor het voetbal en niet voor bezoekjes aan de meubelboulevard, schoonouders e.d. Uiteindelijk zijn de bekerpotjes ook maar veredelde oefenwedstrijden en dienen zij alleen als voorbereiding op het echte doel: kampioen worden.

Ook het bestuur van de thuisspelende club moest blijkbaar weer wennen aan de drukke zaterdagen op hun sportpark. Om 11:59u (let op: aanvang was om 12:00u) werd de aanvoerder van het thuisteam ingelicht dat er per abuis geen scheidsrechter was geregeld. Of wij zelf maar even wilde fluiten. Zij hadden vast geen rekening gehouden met de opkomst van beide teams, want ook die van het thuisteam was niet al te best.

Uiteindelijk werd een nietsvermoedende passant, met nog een jonko in zijn mond, bereid gevonden de grensrechtersvlag op te pakken en kon een wisselspeler van het thuisteam fluiten. De grens nam zijn taak erg serieus en probeerde het 11e tijdens de wedstrijd waar mogelijk ook nog te voorzien van tactische tips.

Dan de wedstrijd. Het 11e heeft vrijwel de hele zomer doorgetraind om zo de tactiek en alle automatismen in te slijpen. Een belangrijke pijler in het team is vooraf en positief coachen. Trainer Fonville herhaalt dat bij trainingen en wedstrijden minstens 10x, maar het blijkt nog niet genoeg. Het eerste kwartier liep voor het 11e niet goed en dat was dan ook direct te horen.

Gelukkig voor Odin kon de tegenstander er al helemaal geen zak van en hadden zij nog steeds het meeste balbezit. Naarmate de 1e helft vorderde ging het wat beter lopen bij Odin. Teamgenoten werden steeds beter gevonden en dit leverde uiteindelijk een aantal mooie aanvallen en wat kansen op. Dit resulteerde in een corner. Niet de eerste. De vorige corners waren goed afgemeten, maar er stond steeds niemand om ze binnen te knikken. Voor deze corner riep Joey naar Mischa: “Ga jij nou eens mee naar voren!” En ja hoor, u raadt het al. De bal verdween via het lijf van Mischa in het doel. Wij weten nu dus ook dat niet alleen Louis van Gaal, maar ook Joey een gouden pik heeft.

De tweede helft toonde toch een ander beeld. Het warme weer, het zware veld en het gebrek aan wissels speelde het 11e in deze helft parten. Het was moeilijk om het tempo hoog te houden en altijd mee te kunnen lopen met de eigen man. Achterin stond het met Mischa en Darragh echter als een huis, dus gevaar bij het doel van Erik leverde dat niet echt op. Sterker nog, in het begin van de 2e helft waren de beste kansen ook weer voor Odin. En ook hier bleek de voorspellende gave van Joey. Waar in de rust werd gesproken over het vinden van gaatjes en het prikken van goaltjes zei Joey: “Ik ga sowieso een gaatje vinden!”. En ja hoor, binnen 10 minuten had hij zijn gaatje gevonden en een goaltje geprikt.

De rest van de 2e helft was het vooral tegenhouden. De tank raakte snel leeg dus in aanvallend opzicht was het niet veel meer. Echt gevaarlijk werd het thuisteam ook niet, maar helaas wisten zij toch nog een keer te scoren. De aanvoerder van het thuisteam had een aardig schot en zocht de hele wedstrijd naar een schietkans. Uiteindelijk vond hij deze kans. Erik heeft het hele afgelopen jaar hard gewerkt aan zijn buik en het vergroten van het oppervlak die hij kan gebruiken bij het keepen, maar toch schoot de bal onder hem door. Deze belandde weliswaar op de paal, maar helaas stonden er twee spelers gretig te wachten op de herkansing. Zo gretig dat ze elkaar nog onderuit trapten, maar de bal verdween wel in het doel.

De laatste minuten daarna waren niet om aan te zien en moeten we maar zo snel mogelijk vergeten. Feit is dat het 11e trots kan zijn op deze overwinning. Het was zwaar door de omstandigheden, maar er is gevochten als leeuwen. De overwinning was dan ook dik verdiend.