• Hierbij de wedstrijdverslagen van afgelopen zaterdag. Thuis speelde Odin 1 gelijk tegen HMS en won Odin 8 met 2-1 van FZO. Uit speelde Odin 2 gelijk, verloren zowel Odin 4 en Odin 5, en wonnen Odin 6, Odin 7 en Odin VR2. Odin 3 en Odin VR1 waren vrij.

    Dan het topscorersklassement. Klein verbeterpuntje op de verslagen van afgelopen week; Lauren van Odin VR1 scoort de laatste weken zoveel doelpunten, dat 3 even waren overzien. Haar totaal staat dus op 23 doelpunten en daarmee is zij de onbetwiste nummer 1 van de club. Paulina wist er afgelopen weekend weer 2 in te tikken en hijgt met 22 doelpunten in de nek van Lauren.

    Dan het kiekje van de week: de zomerse dag bracht ook één nadeel met zich mee; Jochem van Odin 4 trok niet alleen zijn korte broek maar weer eens uit de kast, maar besloot dit op deze wijze te combineren.

    Odin 1 - HMS 1: 1-1.

    EDO 3 - Odin 2: 0-0.

    Focus '07 5 - Odin 4: 4-2.

    e wedstrijd van deze week: Focus uit. Culemborg normaal een oase van rust tot het moment dat Odin 4 aankomt met Cyro als huis dj. Omdat Culemborg lastig met de fiets te bereiken is (al helemaal gezien onze fysieke gesteldheid), moesten er auto’s geregeld worden. Er was dan ook paniek toen  vrijdag avond twee auto’s beschikbaar waren. Typerend was het feit dat er op de wedstrijddag zelf genoeg auto’s waren om heel Culemborg een file-infarct te bezorgen. Andersom bezorgd focus sommige spelers van Odin een hart-infarct, als er wordt terug gedacht aan de 4 tegengoals in 5 minuten in de thuiswedstrijd.

    Ondanks de vele kwaliteiten aan de kant van Focus begon Odin goed. Na goed druk zetten bezweek de focus keeper onder druk van Martin, die de 0-1 kon binnen tikken. Hierna werd focus iets sterker maar tot hele grote kansen leidde dit niet. Maar helaas met nog een paar minuten te gaan en de kreet “ kom op vasthouden tot de rust” nog niet over de lippen was het 1-1. Verder gebeurde er niet veel in de eerste helft . Het meest opmerkelijke was jakko waarbij het onderscheid tackle /evenwichtsstoornis soms moeilijk te maken was. Deze lijn zette hij door in de derde helft, wat resulteerde in een paar loepzuivere tackles op de enkels van milly's terras tafel.

    We wisten dat het in de tweede helft lastig ging worden, want toegegeven moet worden dat focus de betere ploeg had. En ja, na een kwartier stond het 3-1 (dit aantal was hoger geweest als Gust niet een aantal fraaie reddingen verrichtte). De wedstrijd leek gespeeld maar niemand had rekening gehouden met het gevoel van eerherstel bij Guus. Die twee seizoenen geleden te Focus een zo grote kans miste dat hij er nog steeds aan herinnerd wordt. Als een dolle hond raasde hij over het veld, wat gelukkig maar 100 meter lang was want Guus rent niet meer. Wel was hij op tijd voor de corner, die hij binnenschoot. 3-2 en ineens was alles weer mogelijk. Helaas was de pijp bij Odin leeg en veranderde het voetbalveld in een slagveld. Kramp en blessures brachten het aantal Odin verdere terug tot 10,5. De 4-2 volgende dan ook niet snel. Dat het hierbij is gebleven was vooral te danken aan Gust die de beste man aan Odin kant was. Maar omdat Gust anders naast zijn schoenen gaat lopen is Moshe “scheve schaats” Heijns man of the match. Die met een knap staaltje testosteron fotografie de Odin selectie op scherp probeerde te zetten.

    In de 3e helft ging de prijs voor eerste korte broek van het jaar naar: Jochem “ enkeltje bank” Dijkstra.

    Odysseus '91 7 - Odin 5: 6-0.

    Jonathan 6 - Odin 6: 1-3.

    Met een prachtig lenteweertje en uitzicht op Slot Zeist waren wij klaar voor de wedstrijd tegen een directe concurrent. Bij winst springen wij over Jonathan heen, de missie was dus duidelijk.

    Voor de meesten van ons brengt voetballen bij Jonathan overigens mooie herinneringen met zich mee. Onze toenmalige captain was de broekjes vergeten, dus moesten wij met onze puppy-ogen bij het bestuur aankloppen in de hoop dat Jonathan nog reserve broekjes had voor ons. Gelukkig had de club nog wat liggen, anders was het voetballen in onze G-stringetjes. De broekjes waren felgroen en dat paste natuurlijk prachtig bij ons rode tenue. We leken wel een stel kerstbomen bij elkaar. Daar is toentertijd een foto van gemaakt en daarmee haalden wij zelfs het Odin-nieuws. Een primeurtje.

    Dit keer waren wij niks vergeten, maar voor Jonathan gold dat niet. Zij waren de scheidsrechter vergeten. Uiteindelijk besloten zij dat een speler van hen de fluit zal pakken, wij gingen akkoord. Prima besluit, want scheidsie deed het uitstekend. We speelden op een ouderwets knollenveldje en op zo’n moment komen de beste voetballers natuurlijk bovendrijven: Odin 6. De 0-1 kwam van Vick. Taco gaf de voorzet, Vick liep achter de verdediging weg en kopte de bal in de kruising. Naar eigen zeggen zijn mooiste goal van het seizoen. Voor rust viel nog de gelijkmaker, een beetje tegen de verhoudingen in, want het beste spel kwam van ons.

    Met vertrouwen gingen wij de tweede helft in. We hadden het betere van het spel, maar voetballes – waar wij het doorgaans van moeten hebben – was toch erg lastig op zo’n veld. Gezien de omstandigheden deden wij het toch erg goed. We besloten toch maar een keer de lange bal te spelen en dat kwam perfect uit. Bas hield drie man bezig, wurmde zich er doorheen, kapte naar binnen en krulde de bal de winkelhaak in. De verlossende 1-2 voorsprong.

    Jonathan stichtte nog een enkele keer gevaar, maar onze nieuwe keepert Mike hield zijn doel de tweede helft netjes schoon. In de laatste seconde van de wedstrijd viel nog de 1-3. Na een fraaie en snelle counter via de rechter flank, belandde de bal – ietwat pardoes – voor de vliegensvlugge voeten van Taco. Net zoals Vick en Bas, zocht Taco ook de bovenhoek, met succes. Drie goals die allen in de kruising plofte.

    Een mooie overwinning, maar toch is er iets slechts uit de wedstrijd te halen. We zijn geen koploper meer van het rechterrijtje, we zijn ‘gepromoveerd’ tot hekkensluiter van het linkerrijtje. Nieuwe doelstelling: top 5.

    OSM '75 6 - Odin 7: 1-2. 'Odin 7 boekt zwaarbevochten zege in Maarssen'.

    Het zevende heeft met een 2-1 zege bij OSM goede zaken gedaan in de top van de zesde klasse; het gat met de nummer 2 bedraagt nog slechts twee punten. Dino startte op doel en Robin en Freek vormden het verdedigingsduo, geflankeerd door Peter en Jaron. Op het middenveld startten Wesley, Onno en Daan en voorin was het Luc, Joep en Nick om voor de doelpunten te zorgen. Het zevende begon redelijk aan de wedstrijd, maar creëerde weinig. OSM was in de openingsfase gevaarlijker, maar sprong slordig om met de kansen. Odin kwam niet verder dan schoten van afstand, waarvan de vrije trap van Wesley het gevaarlijkst was.

    Na ruim een half uur leek OSM op voorsprong te komen, na een lange bal werd Dino gepasseerd en had de spits van OSM de bal voor het intikken, Robin bracht echter redding met een briljante sliding op de doellijn. Niet veel later was het aan de overzijde wel raak. Luc passeerde over de linkerflank en spijkerde de bal voor het doel, Rick kon van dichtbij binnenkoppen. Met enig kunst en vliegwerk wist Odin de voorsprong naar de rust de slepen.

    De tweede helft begon goed voor de bezoekers; een handsbal van OSM werd bestraft met een penalty. Odin pakte het cadeautje niet uit; Luc schoot over. OSM bleef in de wedstrijd en kreeg kans op kans, gelukkig keepte Dino een wereldpartij. Een kwartier voor tijd was het dan toch raak; OSM maakte de 1-1. De wedstrijd leek te eindigen in een gelijkspel, maar Nick besliste de pot met een magnifieke boogbal toch nog in het voordeel van de bezoekers: 1-2.

    Odin 8 - FZO 2: 2-1.

    Zaterdag. Ochtend. Gierende zenuwen door ranke, afgetrainde en soms nog halfdronken voetballijven. Brrr brrrr (het geluid van de WhatsApp). Een link naar YouTube. Openen geblazen. Een Oscar-waardige donderpreek van een coach voor één van de belangrijkste wedstrijden uit hun bestaan. Zoals op alle niveaus in de maatschappij de digitalisering zijn intrede gedaan heeft, blijkt ook voor Odin 8 de mentale voorbereiding overgenomen te zijn door eentjes en nulletjes. Inhoud van de speech van de overjarige oefenmeester die zichzelf thuis in de spiegel ziet aftakelen en in de fitte sporters zijn eigen jeugd nog een keer voorbij ziet trekken; Knokken en winnen. Met een kleine referentie aan dit YouTube vehikel zet voorman Fonville, dit keer in levende lijve, zijn knokploeg wederom op scherp. Dezelfde boodschap als sinds het begin van het jaar. 6 punten wedstrijd, ongeslagen reeks, hopelijk de nummer 10 op een rij! Vanaf nu spelen we alleen nog finales en trainers zijn betweters die de indruk wekken het voetbal persoonlijk te hebben uitgevonden. Uit angst voor een mogelijk gebrek aan een volle bank met enthousiaste wissels, is door Erik nog een batterij freelancers ingevlogen. Dank Martijn en sterkeeper Michael.

    Een schel fluitsignaal. Het eerste bedrijf gaat van start. Alsof er een film van exact een week geleden in omgekeerde volgorde afgespeeld wordt vangt de strijd aan. Laatste minuut wordt eerste minuut, bal van voet van Raaf op voet  van Chris (lees; teen van God), wordt bal van Chris op Raaf. Een koele zijwaartse beweging, aanleggen. Boem. Binnenkant paal over de krijtstreep. Ook hier het omgekeerde resultaat. Goal afgekeurd wegens vermeend buitenspel. Geen probleem, de druk op de tegenstander zwakt geen seconde af. Dan steekt Kenzo (die zich extra moet bewijzen i.v.m. de fotocamera van Pappa; blijven komen dus) als een balletdanser met samoerai zwaard door over de rechterflank. Eén beweging, twee beweging, tak, laag voor de goal over de grond. Al fladderend lukt het Raaf wel waar de gehele verdediging niet in slaagt. De bal aannemen. Waar de oude vogel voorheen, voordat hij mindfulness oefeningen deed, waarschijnlijk niet de bal maar eigen knieën geraakt had, weet hij dit keer het reptielenbrein koel te houden. Voetbal speel je met het hoofd, want de bal is vlugger dan de benen. Eén onnavolgbare draai. Eén stofwolk en een berg beteuterde gezichten van een tegenstander die met gebogen hoofd de geveterde bal uit het netje vist. Voetbal is als het leven zelve: pure kunst met maar bitter weinig kunstenaars. Anders gesteld de allerbelangrijkste onbenulligheid op deze aarde.

    Na de traditionele paradijsvogelachtige paringsdans van wissels, waarbij zelfs voor het publiek niet meer helder is voor welke club gespeeld wordt (invalbeurt Loek, Jaap, David, de moeder van de overbuurvrouw), zwakt de concentratie op momenten af. Dan wordt er een snoeiharde overtreding begaan op ras speler Abe, die in dit avontuur een aardige hoofdrol weet op te eisen. Uit pure emotie maakt hij op weloverwogen wijze verbaal bezwaar tegen de beslissing van de scheids om dit te categoriseren als fair play. Gewoon doorspelen, maar praten doen we buiten het veld. De arbitraire eenmanszaak doet waar hij sinds het ontstaan van voetbal in de UK in samenspraak met alle spelers voor aangesteld is; scherprechter spelen. Gelukkig is hij deze dag dus niet voor niks uit bed gekomen. Vrije trap tegenstander voor ‘praten’. Na enige onduidelijkheid aangaande de afstand tot muur (‘meters’ versus ‘inches’) en zonder het aanbrengen van een strook scheerschuim, weet de aanvoerder die meer gevoel in zijn leren kicksen dan in zijn vingertoppen heeft, de bal op zeer fraaie manier net over onze goalie te tillen. Bam, 1 tegen 1. Verwarring, boosheid, kritieken. Kopjes richting de schoenveters. De tegengoal valt op een heel ongelukkig moment. We stonden verkeerd, liepen achter de feiten aan en je mag je natuurlijk nooit verschuilen achter de scheidsrechter. Maar als je de kansen niet benut, valt hij aan de andere kant. Voetbal is een spel van fouten. Wie de minste fouten maakt wint. Maar, het gaat er niet om of je een tik krijgt, maar of je weer opstaat en je herpakt.  Het was duidelijk een wedstrijd met twee helften, die helaas op momenten niet erg verschilden.

    Er werd met een verkeerde instelling aan het tweede bedrijf begonnen. En omdat we het vergaten, kwamen we niet aan voetballen toe. Gelukkig mag je dit soort fouten op dit niveau gewoon maken. Kansen over en weer. Het grootste gevaar kwam nog steeds van meneer de aanvoerder die onder meer halfweg tweede helft de bal bovenop de punt van onze kruising laat toucheren. Ajaj, ze geloofden er nog heftig in en zaten te azen op de winnende. Maar zeg nooit nooit, het kon duidelijk twee kanten opvallen (of gelijk blijven). Er werd hier en daar een tandje erbij gezet en, zoals gebruikelijk dit jaar, gevochten om elke inch. Vooral de snoeiharde overtreding op Santos Catapulta Davidaoe was van grote schoonheid. Geel. Wat een prachtige contactsport is het ook. De mentale weerbaarheid van dit gezelschap is echter onovertroffen. Waar Loek uit jeugdig enthousiasme besluit om zijn beenspier te ver op te rekken en kermend van frustratie na 10 minuten weer zijn plekje in de dug-out op te zoeken, betreedt ter vervanging revelatie Tim het gras weer. Strijd, inzicht, gracieuze passjes, Mischa die het volledige team twee keer voorbij speelt en dan strandt.. Alles zit in deze pot. Dan volgt het moment dat steeds meer als een ‘signature-actie’ van Tim genoemd mag worden (tegenstanders s.v.p. dit stukje niet meelezen). Met een halve schijnbeweging kopt hij de bal op volle snelheid vooruit en waar een normaal persoon denkt, ‘kom ik rem wat af voor het einde van het veld’, gebruikt hij deze strook als schaduwzone om langs de achterlijn langszij op te stomen. Bal perfect gegeven, vooral ook omdat hier twee ontvangende spitsen als haaien liggen te loeren, en ja daar is hij. Chris scoort in de herfst van de wedstrijd de beslissende. 2-1. Een krappere overwinningsmarge is bijna niet denkbaar. Alhoewel er clubs bestaan die afgelopen weekend met deze strategie kampioen weten te worden. Proficiat! Helaas mag niet lang bij de overwinning stilgestaan worden, want er moet alweer vooruit gekeken worden. Elke wedstrijd moet weer als een nieuwe worden benaderd. Over twee weken gaan de voeten weer spreken. Op naar de hoogste eindnotering van dit team uit diens bestaansgeschiedenis. Zaterdag de 14de bleek een geluksdag.

    VSC VR2 - Odin VR2: 0-2

    The weather was perfect for playing in the first half but by the second half it had really warmed up and players on both sides were struggling to keep cool. There were also a significant number of head injuries caused by more than 3 players receiving balls to the face and one from hitting the ground. But spirits were kept high and all injured players came back on and continued to play.

    We were closely matched as teams and really had to fight for each ball but with two cracking shots from Paulina Nuñez Bernal the game ended in a 0-2 win for Odin!

    By half time it was 0-1 to Odin as Mia Zimonjic beautifully assisted Paulina Nuñez Bernal in a textbook goal. The whole team was involved in this goal as the ball went from right wing all the way across to left wing before Mia received it and set it up for Pau who shot it in the bottom left hand corner.

    The second goal was scored in the second half again by Paulina Nuñez Bernal who managed to break through the defence and take a shot at goal.

    VSC VR2 took a couple of shots at goal but all were stopped by our goalie Jonne Terstappen.

     

     

rfwbs-sliderfwbs-sliderfwbs-slide